ხმა ამოუღებლად ვზივარ ოთახში და ფიქრები მახრჩობს. ხანდახან ადამიანს მხოლოდ მუსიკა სჭირდება გადასარჩენად, მაგრამ ახლა არც ეს არ მაქვს, ამიტომ ვზივარ ჩემს ოთახში და გონებაში ვიხსენებ ძველ მელოდიებს რომ გადავრჩე. ეს მელოდია ზუსტად ესეთია http://www.youtube.com/watch?v=EqWEkam9H4w რომელსაც გადარჩენამდე კი არა სიკვდილამდე მივყავარ... მახსენებს ყველაფერს და თან არაფრის მელოდიაა...
მეორე მუსიკა რომელიც ჩემს გონებას არასდროს დაავიწყდება ესაა: Cat Power- ამ ქალის ხმა ჩემი წარსულის ქავერია... http://www.youtube.com/watch?v=uEApf_FT25M ... ბევრი ამბობს რომ წარსულიდან მხოლოდ ფოტოები რჩება და მოგონებები ქრება. მაგრამ ჩემთვის პირველ რიგში მუსიკა რჩება რომელიც მოგონებებს მახსენებს და სადღაც, სადაც გულის ადგილი უნდა იყოს წესით მტკივა.
მუსიკა მესამე: სადაც ყველაფერი გვახსოვს რაც გაზაფხულს მოაქვს მაგრამ ვერასდროს ვერ ვიბრუნებთ... ერთს უწერია ამ სიმღერის მოსმენის დროს... "I was standing in the room with a broken heart, looking out the window at the sunshine breaking through the branches od trees, and my brother suddenly put on this song...and for no reason at all, tears started falling like 10 seconds into the song. Will never forget that. Too much beauty, Mr. Waits... "
ეს სიმღერა ჩემი ამჟამინდელი მდგომარეობის ანარეკლია. ირონიულად როცა გეგიღმება შენს თავზე და დაცინი ყველაფერს რაც სარკეში ჩანს იმიტომ რომ სხვა არაფერი აღარ შეგიძლია: ... http://www.youtube.com/watch?v=1a1UoljLWrY ამ მუსიკით ის პერიოდი ბრუნდება მაღაზიაში პროდუქტის ყიდვის დროს რომ ისტერიული ტირილი გეწყება, კუთხეში დგახარ არავინ რომ არ დაგინახოს და ჩუმად იწმენდ ცრემლებს ტრიალდები და იდიოტივით იღმები. "ანდროს პერიოდს" ვეძახი ხოლმე ესეთ მომენტებს...
მინდორი და ერთ დიდი ხე რომელთანაც ძალიან ბევრი რამე მაკავშირებს... http://www.youtube.com/watch?v=5YXVMCHG-Nk&list=FLzBa9FjaWdL2OFlCQvCzrQg&index=758&feature=plpp_video
კიდევ ბევრი მელოდიაა რომელიც ესე გონებით შემიძლია მოვისმინო საკუთარ თავში მაგრამ ეხლა სიჩუმეა ჩემს ოთახში და ვერც გონება ვეღარ ძლებს და ვეღარც ვერაფერზე ვფიქრობ... არ მინდა გაქრე.
